Hendrik Groen Archieven

Begin 2016 verscheen bij uitgeverij J.M. Meulenhoff een geweldige bundel columns: Zolang er leven is - het nieuwe geheime dagboek van Hendrik Groen, 85 jaar We leerden Hendrik Groen kennen door zijn dagboek Pogingen iets van het leven te maken. Samen met zijn vriend Evert en de andere leden van de Oud-maar-niet-dood-club probeert Hendrik zijn laatste levensjaren in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord zo aangenaam mogelijk te maken. Van tijd tot tijd valt het Hendrik zwaar om de moed erin te houden. Gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt. Met de hem zo kenmerkende charmante humor neemt hij de medebewoners, de directie, zijn vrienden en de ouderdom in het algemeen op de korrel, waarbij hij zichzelf zeker niet spaart. Digitaal verkrijgbaar in de iTunes Store:iTunes Store Boek Zolang er leven is Waarom wij als circus zo’n reclame maken voor deze bundel? Heel simpel. Wij zijn géén kindercircus. Niet dat we niet leuk zijn voor kids, maar als volwassene heb je geen kind of kleinkind nodig om naar het Magic Circus te gaan. Onze shows zijn heel geschikt voor volwassenen. Dat besefte Hendrik Groen en Geert bij hun bezoek ook. Hendrik beschreef zijn ervaring in deze column: Donderdag 21 mei Circus Magic doet elk jaar Amsterdam-Noord aan. Omdat het aangenaam weer was en we niets beters te doen hadden, stelde ik Geert voor er samen naartoe te gaan met de scootmobiel. We hebben nogal vaak niets beters te doen. Thee- en koffieleuten en over koetjes en kalfjes klagen is de kern van ons bestaan, dus alles wat de sleur doorbreekt is meegenomen. Circus Magic was een cadeautje. Op een klein grasveldje, midden in een woonwijk, stond de blauwe tent met daaromheen de circuswagens. Toen we aan kwamen rijden zagen we eerst de gebruikelijke verbazing op de gezichten over twee loslopende bejaarden zonder kinderen of kleinkinderen, maar daarna zag je de mensen denken: Goh, wat leuk eigenlijk, die oude mensen. We kochten een kaartje voor de tweede rang, de houten tribune, maar werden als eregasten naar nóg betere logeplaatsen geleid: plastic kuipstoeltjes, direct aan de piste. En als we in de scootmobiel wilden blijven zitten was het ook geen probleem. Het Hollandse gedeelde van de circusfamilie bestond uit een charmant directeurtje, een grote dikke clown en een blozende blonde dame. Een struise mevrouw uit Spanje, een jongleur uit het Oostblok en een mooie acrobate uit ik-weet-niet-meer-waar zorgden voor internationale aanvulling. Twee zwijgzame Oekraïeners mochten de spullen aangeven en ten slotte liep er nog een dikke man rond met een sweater waarop ‘security’ stond. Het was een mooie, droef-feestelijke voorstelling. Het zweet van de sterke vrouw spatte in het rond, de clown gaf iedereen een high five, een geit stapte door een hoepel, het mooie meisje hing in een ding in de lucht, de jongleur jongleerde en zes eenden konden op een rijtje voor de blonde dompteuse uit lopen. Na afloop kregen we van alle artiesten een hand. ‘Dat was leuk’, bromde Geert, ‘en er zit nog wat popcorn in je haar, Hendrik.’ Dat kan helemaal niet, daar heb ik toch niet genoeg haar voor, maar ik voelde toch even. ‘Geintje.’ --------- Meer lezen? Boek kopen!Wij van Magic Circus vinden het een aanrader!